Wulkanizację można prowadzić przy użyciu siarki oraz organicznych przyśpieszaczy, jednak stosowane są również specjalne substancje. Kauczuk butylowy w dalszym ciągu uchodzi za materiał wulkanizujący się powoli, chociaż ostatnio otrzymane odmiany wykazują pod tym względem duży postęp. Dużą trudność nastręcza oznaczenie stopnia wulkanizacji. Baldwin, Turner oraz Zapp za miarę stopnia wulkanizacji przyjmują optymalny moduł. Badali oni wpływ przyśpieszaczy na wulkanizację kauczuku butylowego. Do badania wybrali oni mieszankę o następującym składzie (w częściach wagowych): GR-I 100, tlenek cynkowy 5, kwas stearowy 3, siarka 2, sadza półaktywna Szybkość wulkanizacji tej mieszanki w temperaturze 1550C jest zbliżona do szybkości wulkanizacji mieszanki kauczuku naturalnego w obecności merkaptobenzotiazolu. Nie ulega ona łatwo przewulkanizowaniu . Kauczuk butylowy posiada szereg wad, w związku z czym włożono dużo pracy w wyszukanie odpowiednich czynników wulkanizacyjnych oraz przyśpieszaczy, które pozwoliłyby te wady usunąć. Materiał ten posiada przede wszystkim małą szybkość 54 oraz odpowiednia ilość przyspieszacza. Użyty GR-I zawierał już 0,5 części wagowych fenylo-B-naftyloaminy oraz 1 część wagową stearynianu cynku. Mieszankę tę wulkanizowano przy użyciu przyśpieszaczy. Wyniki te wskazują na duże znaczenie ultraprzyśpieszaczy w mieszankach GR-I. Na podstawie uzyskanych wyników badacze doszli do wniosku, że w celu uzyskania odpowiedniej równowagi pomiędzy wulkanizacją a początkowymi własnościami fizycznymi należy zwrócić szczególną uwagę na dobór odpowiedniej kombinacji siarka – przyśpieszacz. [podobne: pompy lakiernicze , żuraw warsztatowy , Dmuchawy bocznokanałowe ]
Powiązane tematy z artykułem: Dmuchawy bocznokanałowe pompy lakiernicze żuraw warsztatowy